Op de dag zelf voelde ik toch wat spanning. Een andere fotograaf fotograferen is eigenlijk best spannend. Ik had ideeën in mijn hoofd die ik graag wilde uitvoeren, maar was bang dat ik niet zou kunnen zien wat ik wilde zien. Bij een familieshoot of gezinsshoot heb ik houvast aan een bepaalde workflow die inmiddels eigen is geworden. Bij een newbornshoot fotografeer ik vooral wat er gebeurt, met een beetje sturing. Maar nu moest ik één persoon fotograferen, waarbij ik ook de achtergrond en het licht goed moest laten meewerken.
Die spanning verdween eigenlijk meteen toen ik Babet op de parkeerplaats ontmoette, slepend met een grote tas vol kleding en accessoires. Dit kon alleen maar gezellig worden. Zoals ze zelf al zei: bij een fotograaf kun je gewoon zeggen: ‘Wat ik nu wilde fotograferen is het toch niet, we gaan verder naar een andere plek.’ Daarnaast durfde ik ook meer tijd te nemen; ze begreep wat ik wilde doen. En niet te vergeten, en dat is niet iedere fotograaf gegeven, Babet kan erg goed poseren. Ze is goed achter én voor de camera.
We hebben een rondje over de parkeerplaats gelopen, waar verrassend veel interessante hoekjes waren voor foto’s: gekleurde muren, hout in combinatie met wat groen en strakke schaduwlijnen. Daarna zijn we naar de Chassé Promenade gelopen, waar je als fotograaf ook echt goed uit de voeten kunt, zeker als je een kleurrijk persoon wilt fotograferen. En over kleurrijk gesproken: zien jullie die toffe tattoo op haar arm? Ik vind dat die zó goed bij haar past. “Every moment is a confetti moment.”
Babet fotograferen was zeker zo'n moment!
